چون مفهوم وجود بدیهی است نفس انسان بداهتاً آن را درک می کند. و مسلماً اولین چیزی که نفس به وجود آن پی می برد خودش است. نفس درک می کند که وجود دارد. اگر وجود نفس اثبات شد وجود خدا اثبات می شود. وجود من وجود خدا را اثبات می کند. 

اینجاست که پای برهان صدیقین این سینا به میان می آید که می گوید: بدون شک در عالم خارخ موجودی هست که یا واجب الوجود است و یا ممکن الوجود. اگر واجب الوجود باشد که خداست وگرنه علتی دارد که علتش یا واجب الوجود است و یا ممکن الوجود و... و چون دور محال است و تسلسل در سلسله ی علل باطل، واجب الوجود باید وجود داشته باشد. 

ساده اش می شود؛ من هستم، پس خدا هشت. 

مفهوم وجود بدیهی است. از بداهت مفهوم وجود شروع می کنم چون موضوع فلسفه وجود است. وجود مطلق. مفهوم وجود بدیهی است برای همین هم نمی شود آن را تعریف کرد چون چیزی روشن تر از وجود نداریم که با آن معنای وجود را روشن کنیم. اگر هم وجود را تعریف کنیم تعریف حقیقی نیست. شرح اسمی است. ما دو جور مفهوم داریم. مفهوم بدیهی و مفهوم نظری. مفاهیم نظری را به وسیله ی مفاهیم بدیهی تعریف می کنیم. 

وجود بسیط است. با هیچ چیز ترکیب نشده چون غیر از وجود چیزی نیست که با وجود ترکیب شود.

عام ترین و مطلق ترین مفهوم عالم وجود است.